O noso proxecto

martes, 12 de mayo de 2015

DOLORES LORENZO LOUREIRO

"Traballabamos de sol a sol e non había tempo libre, o único día que podiamos descansar un pouco era o domingo"

Dolores Lorenzo Loureiro é unha muller traballadora, valiente e forte que mantivo a os sus fillos soa, a excepción da axuda por parte da súa familia, aínda que o seu pai traballaba no extranxeiro. Traballou dende pequena sen ningunha queixa, xa que nesa época era habitual que os nenos axudasen a súa familia traballando no monte ou en calquera cousa que se puidera.


Dolores Lorenzo Loureiro actualmente de 72 anos de idade, naceu en Cotobade.


 ¿Qué recuerda sobre sus padres?
Mi padre era zapatero en casa, ya que los vecinos le mandaban trabajos, aunque también se tuvo que ir a trabajar como peón de la construcción a Holanda, Suiza, Andorra…
¿Cuantas personas erais en casa?
Éramos ocho; mi tía Argimira (hermana de mi madre), mis dos hermanas Josefina y Adelaida, mi hermano Pepe,  mis padres Antonio y Adelaida y yo.

Y siendo tantas personas, ¿qué comíais?
Pescado…, carne…, de todo lo que hubiese en casa.

Y en fiestas ¿comíais algo especial?
Sí, mi madre a veces nos hacía postres en las fiestas.

¿Alguna vez comíais fuera de casa?
No, solo si nos invitaban a comer nuestros familiares a su casa .

¿En qué trabajabas?
En la labranza, en casa y en el monte plantando árboles, donde cobraba diecinueve pesetas al día.

¿A qué se dedicaban tus amigos y amigas?
Todos trabajaban en el monte o en la labranza, no había nada más que hacer

¿A qué hora entrabas y salías, es decir, cuál era tu rutina laboral?
Entrábamos sobre las siete de la mañana y salíamos a la hora que nos dijeran, pero solía pasar de las diez.
¿Con cuántos años empezaste a trabajar?
En cuanto salí del colegio, a los catorce años.

¿Vuestro nivel de vida cómo era?
Medio bajo, aunque no nos podíamos quejar.

¿Cómo se mantenía la familia?
Se mantenía gracias a los animales. Teníamos vacas, cerdos, gallinas, conejos, ovejas y comprábamos pescado para comer.

¿Dónde se celebraban las fiestas?
En el <<Sagro>> que hay junto a las iglesias y los bailes los fines de semana.

¿Íbais todos los días a misa?
No, solo los domingos porque nos obligaba nuestro padre ya que le gustaba ir.

¿Cómo os divertíais?
No teníamos tiempo para divertirnos porque trabajábamos mucho, de sol a sol.

¿Cada cuánto íbais a los bailes?
A lo mejor cada quince días, aunque se hacían cada fin de semana.

¿Fuiste a la escuela?
Sí, desde los siete años hasta los catorce, que empecé a trabajar.

¿Cuál era el trato que recibían los alumnos por parte de los profesores?
Bueno…, a veces cuando castigaban nos daban con una regla en las manos.

¿A qué jugabais cuando erais pequeños?
A la pita cega (gallinita ciega), al pilla pilla, al escondite, a la rayuela…

¿Cómo pasaste la posguerra?
Como nací en la posguerra en 1942, no sé lo que fue vivir en la guerra, y mis hermanos y yo tampoco nos enteramos de nada; pero mi padre sí que supo lo que era, ya que fue a la guerra.

¿Cómo era vuestra casa?
Pequeña y antigua.

¿Cómo conociste a tu primer novio?
Igual que a mi ex-marido, en el baile, así se conocía a la gente que no era vecina.

¿Qué música escuchábais?
Orquestas antiguas como; Peret, Eva María, Los Brincos,…

¿Dónde conseguíais la ropa?
Nos la compraba nuestra madre o nos la hacía nuestra tía Argimira.

¿Cómo era la vida de las mujeres?
Normal, había que hacer de todo, tanto las mujeres como los hombres.

¿Viajaste o emigraste a algún lugar?
No, siempre estuve aquí o en Marín.


Teresa Guerra Sobral 3ºC

No hay comentarios:

Publicar un comentario